وبلاگ عاشورایی امام حسین این وبلاگ در جشنواره ملی وبلاگ های عاشورایی عضو است پنج شنبه 11 آبان 1391برچسب:, :: 16:52 :: نويسنده : سهیل حیدری
امام عليه السلام در آن لحظات پاياني، به سوي خدا روي آورد و با قلبي متوجه به پروردگار، با او به راز و نياز و تضرع در پيشگاه وي پرداخت و از فجايع و مصيبتهايي که به آن حضرت رسيده بود، به درگاهش شکايت نمود و گفت: «بر قضاي تو صبر مي کنم که پروردگاري جز تو نيست، اي فريادرس! مرا پروردگاري جز تو و معبودي به غير از تو نيست، بر حکم تو صبر مي کنم، اي مددرسان کسي که مددرساني نداشته باشد! اي پيوسته اي که او را پاياني نباشد! اي زنده کننده ي مردگان! اي پايدار بر هر نفسي! ميان من و آنان حکم کن که تو بهترين حاکمان هستي». (1) . اين ايماني است که با همه ي وجودش آميخته شده و از مهمترين عناصر وجود او گشته بود... وي به خدا پيوسته و بر قضاي او صبر نمود، فجايع و مصيبتهايي که بر وي رسيده و از آن رنج ديده را به خدا واگذار کرده بود. اين ايمان عميق همه ي آنچه را که بر وي رسيده، از ياد آن حضرت برده بود. يا اباالطف و ازدهي بالضحايا پاورقي (1) مقرم، مقتل ص 283. نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ آخرین مطالب پيوندها
تبادل
لینک هوشمند
نويسندگان
|
||||||||
|